บทที่ 1 ความผิดพลาด
“แอ๊ะ” เสียงที่ดังมาจากเปลที่อยู่มุมห้องปลุกคนที่ กำลังง่วนอยู่กับผ้ากองโตให้เงยหน้าขึ้น อภัสรากลอกตาเมื่อ เจ้าตัวเล็กในเปลส่งเสียงร้อง หลังจากนอนหลับไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คุณแม่ยังสาวลุกขึ้น บิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบ แล้วเดินไปที่เปล เมื่อคนตัวเล็กเปลี่ยนจากเสียงทักทายเป็นร้องจ้าเมื่อไม่ได้ดังใจ
“มาแล้วครับ มาแล้ว” ร่างบางส่งเสียงไปก่อนตัวเมื่อคน ตัวเล็กยังร้องไม่หยุด ให้มันได้อย่างนี้สิ... ตื่นมาก็ร้องเลย คุณแม่ ยังสาวบ่นในใจ
“อุแว้ ๆ ๆ” เด็กชายแทนรักวัยสองเดือนเศษส่งเสียงร้องดังขึ้นอีกเท่าตัว เมื่อคนเป็นแม่ยังชักช้า
“เนยมัวทำอะไรอยู่ลูก น้องไทม์ร้องใหญ่แล้ว”
เสียงแม่ที่ดังมาจากอีกฝากของบ้าน ทำให้รู้ว่าแทนรักร้องดังแค่ไหน เอาให้แตกตื่นกันทั้งบ้านไปเลย อภัสรานึกอ่อนใจกับการงอแงของคนตัวเล็ก
“รีบแล้วค่ะแม่” ร้องตอบมารดาก่อนจะช้อนอุ้มคนงอแงขึ้นมาจากเปล จะให้เธอคล่องแคล่วเหมือนคนปกติได้ยังไง เธอเพิ่งจะ ผ่าคลอดเจ้าอ้วนในเปลนี่มาได้แค่สองเดือน
“อุแว้ ๆ ๆ ๆ”
“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะ แม่มาแล้ว” ร่างบางนั่งลงกับพื้น ใช้สำลีชุบน้ำอุ่นเช็ดรอบหัวนม ก่อนจะจับเต้าอวบยัดเข้าไปในปากเล็ก ๆ ที่ยังร้องไม่หยุด
“อุแว้ ๆ อุบ...จ๊วบ ๆ” ทันทีที่หัวนมอุ่นที่คุ้นเคยสัมผัสริมฝีปาก เด็กน้อยก็หยุดร้อง แล้วงับดูดตามสัญชาตญาณ ต่อให้ไม่หิวก็ต้องดูดไว้ก่อน
อภัสรายิ้มอย่างเอ็นดู เมื่อมองหน้าคนในอ้อมแขนที่ดูดเอา ๆ จนน้ำนมไหลออกจากปากเพราะกลืนไม่ทัน
“เบา ๆ สิลูก เดี๋ยวก็สำลักหรอก” หยอกล้อลูกน้อย ทั้ง ๆ ที่เจ็บระบมไปทั้งเต้า เพราะคนตัวเล็กปากหนักและดูดไม่ถูกวิธี เรื่องลูกเป็นอะไรที่ยังใหม่กับเธอมาก อายุยังไม่เต็มยี่สิบต้องมาเป็นคุณแม่ คิดถึงเรื่องนี้ทีไรใจก็เจ็บทุกที แต่จะให้ทำอย่างไร อดีตมันผ่านมาแล้ว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้อภัสราแน่ใจว่าเธอจะไม่ทำตัวแบบนี้
ความรักที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันมาพร้อมกับเซ็กซ์ที่ขาดการป้องกัน ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือเจ้าอ้วนในอ้อมแขน เรื่องนี้เธอไม่โทษใคร เพราะทำตัวเองทั้งนั้น ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นเปรียบเสมือนแผลเป็นเปื้อนใหญ่ที่ติดค้างอยู่ในใจ ดวงตากลมโตกะพริบถี่ ๆ เพื่อไล่น้ำตา เมื่อความเสียใจตีกลับเข้ามาอีกครั้ง
“เนยลูก... ร้องไห้อีกแล้ว” เสียงของแม่มาพร้อมกับมือที่ลูบ ลงมาบนศีรษะ ทำให้คนที่กำลังบังคับน้ำตาไม่ให้ไหลปล่อยก้อนสะอื้นออกมา
“แม่คะ... เนยขอโทษ”
“ขอโทษแม่ทำไมลูก ไม่เอา... อย่าคิดมาก เป็นแม่คนแล้ว ต้องไม่อ่อนแอสิ เห็นไหมน้องไทม์มองใหญ่เลย”
“เนยเสียใจ เนย...”
“ไม่เอาลูก ไม่รื้อฟื้นเรื่องเก่านะ อะไรที่มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป พ่อแม่และทุกคนดีใจมากที่มีน้องไทม์เพิ่มเข้ามาครอบครัวของเรา” คุณปราณีปลอบเมื่อลูกสาวคิดมากอีกแล้ว
คุณแม่หลังคลอดก็แบบนี้ จิตใจอ่อนไหว พอมีเรื่องมากระทบจิตใจ ก็มักจะมีอาการซึมเศร้าร่วมด้วย ยิ่งอภัสรามีเรื่องที่เป็นเหมือนแผลในใจจึงทำให้อ่อนไหวง่ายขึ้น
“เนยขอบคุณนะคะที่แม่ให้อภัยเนย และรักน้องไทม์ เนยสัญญาว่าต่อไปนี้จะเป็นลูกที่ดี จะเชื่อฟังคำสอนของพ่อแม่ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เนยจะตั้งใจเรียน เนยจะไม่ทำตัวแบบนี้ เนยเสียใจ”
อภัสรายกมือไหว้คนเป็นแม่ เมื่อซาบซึ้งใจกับคำพูดของท่าน เธอทำเรื่องผิดพลาดใหญ่หลวง แต่ครอบครัวยังให้อภัยและอยู่ เคียงข้าง ต่อให้ลูกของเธอไม่มีพ่อ หญิงสาวก็มั่นใจว่าแทนรักจะมีชีวิตที่สมบูรณ์และมีความสุข เพราะใคร ๆ ต่างก็รักและให้ความเมตตา
“อย่าคิดมากนะลูก เรื่องเรียนรอให้น้องไทม์โตกว่านี้อีกนิด เนยค่อยกลับไปเรียนต่อ ตอนนี้เนยต้องทำใจให้สบาย อย่าเครียดอย่าคิดมาก เดี๋ยวไม่มีน้ำนมให้ลูกกินนะ เห็นไหมว่าน้องไทม์กินเก่ง ถ้าเนยเครียดแล้วไม่มีน้ำนม น้องไทม์จะเอาอะไรกิน”
ปลอบลูกไม่ให้คิดมาก แต่ท้ายประโยคล้อเล่นกับหลาน ที่ตอนนี้ยังดูดนมคนเป็นแม่ไม่หยุด อภัสรายิ้มทั้งน้ำตาเมื่อคิดได้ว่าคนในอ้อมแขนนี่ต่างหากที่เธอต้องห่วง ถ้าเธอไม่มีน้ำนมแล้วลูกจะกินอะไร นมผสมมีมากมายหลายยี่ห้อ แต่เธออยากเลี้ยงลูกด้วย นมแม่มากกว่าเพราะมีประโยชน์ เธอต้องเลี้ยงลูกเองอยู่แล้ว ให้ลูกกินนมเธอนี่แหละประหยัดและมีประโยชน์ที่สุด
“ปวดท้องหรือเปล่า ยังเจ็บแผลอยู่ไหมลูก” ถามด้วยน้ำเสียงอาทร
“ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยค่ะ”
“พักผ่อนเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ ป้อนนมลูกให้อิ่ม จะได้นอนนาน ๆ เนยก็อย่าเพิ่งลุกมาทำอะไร รอให้แผลหายดีก่อนค่อยทำ แผลข้างในเรามองไม่เห็น ถ้าอักเสบขึ้นมาจะลำบากนะลูก”
“ขอบคุณนะคะแม่ เนยรักแม่ที่สุดเลยค่ะ”
“แม่ก็รักเนยมากนะลูก เป็นแม่แล้วต้องเข้มแข็งให้มากที่สุด อย่าคิดมาก”
คุณปราณีปลอบพร้อมกับลูบมือลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย อภัสรายังเด็กเหลือเกิน วัยนี้ควรได้ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยเหมือนกับวัยรุ่นคนอื่น ๆ แต่ลูกนางเลือกเดินทางผิด สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เห็น เมื่อลูกทำพลาดไปแล้ว คนเป็นแม่ก็ได้แต่ทำใจ และให้กำลังใจ เพราะนางรู้ว่ากำลังใจสำคัญที่สุด อภัสราและลูกจะไปต่อได้ และมีชีวิตที่สวยงามถ้าได้กำลังใจจากคนใกล้ตัว
